Het huidige Istanbul, dat Europa en Azië met elkaar verbindt, is een van de eerste steden in Turkije, en dat van gisteren is het hart van het Byzantijnse en Ottomaanse rijk. De eeuwenoude status als politiek en cultureel centrum vereiste een passende ontwikkeling. Te allen tijde was de stad bebouwd met majestueuze paleis- en parkcomplexen.
Paleiscomplexen van de XIV-XVI eeuw werden gebouwd in het Europese deel van de stad, in de XIXe eeuw - al aan beide zijden van de zeestraat. Hun stijl, zowel in externe als interne decoratie, combineert op harmonieuze wijze de tradities van de Ottomaanse architectuur met westerse trends van barok, rococo en neoclassicisme. Tegenwoordig zijn de meeste paleizen in Istanbul open voor bezoekers als musea, restaurants of hotels. Topkapi en Yildiz zijn opgenomen in de UNESCO Werelderfgoedlijst.
De mooiste historische paleizen in Istanbul
Lijst, foto met titels en beschrijvingen!
Topkapi
Het hoofdverblijf van de Turkse padishahs werd gebouwd in 1478 en behield deze status tot de 19e eeuw. Een ensemble van binnenplaatsen, overdekte paviljoens, moskeeën, fonteinen bevindt zich op een indrukwekkend gebied van 700 duizend vierkante meter. De verfijnde facetten van de stenen gevels combineren Ottomaanse en Byzantijnse stijlen. Hoge gewelven en zuilen creëerden ruime interieurs versierd met schilderijen, vergulding en tegels. Tegenwoordig is Topkapi een van de topmusea in Istanbul.
Dolmabahçe
De bouw van het nieuwe hoofdpaleis van de sultans werd geïnitieerd door Abdul-Majid I en voltooid in 1853. Padishah probeerde een paleis te bouwen dat mooier was dan de beroemdste Europese kastelen. Hierdoor heeft Dolambahce een barokke stijl die niet typisch is voor de Turkse architectuur. De rest van het paleis bestaat traditioneel uit drie hoofdgedeelten: de mannelijke helft, de grote zaal en de harem. Vanaf de kant van de zee opent zich een zicht op de opengewerkte gevel van het gebouw met een lengte van 600 meter.
Yildiz
Ten tijde van de bouw van het huidige paleis stond er een gebouw als een zomerresidentie op zijn plaats. De revisie begon in 1880 en duurde 18 jaar. Yildiz werd de laatste vertegenwoordiger van de Ottomaanse paleisarchitectuur. Dit is een combinatie van gebouwen met twee verdiepingen, gemaakt van hout en steen in verschillende stijlen, van klassiek tot barok, omgeven door een pittoresk park. Alle ramen zijn omlijst door gebeeldhouwde houten luiken. Het paleis was niet verdeeld in mannelijke en vrouwelijke kamers, waardoor het anders was dan soortgelijke paleizen uit zijn tijd.
Maslak
Het eerste paviljoen op de plaats van de toekomstige paleisgroep verrees in de 19e eeuw in opdracht van Sultan Mahmud II. Tijdens het bewind van Abdul-Aziz werd het complex aangevuld met een keizerlijk herenhuis, persoonlijke appartementen van de heerser, tentpaviljoen, generaalsvertrekken. Alle gebouwen zijn ontworpen in de late Ottomaanse stijl. Maslak-paviljoens dienden als jachthutten, waarrond een bospark met een oppervlakte van 170 duizend vierkante meter was verspreid.
Chiragan
De structuur, nagebouwd uit de ruïnes, bevindt zich in een pittoresk park naast het Yildiz-paleis. Chiragán werd gebouwd in 1867. Een brand in januari 1910 veroorzaakte aanzienlijke schade aan het gebouw. In 1989 werd het paleis herbouwd met de deelname van Japanse investeerders. Het werkt momenteel als een vijfsterrenhotel. Je kunt van Yildiz Park naar Chiraghan Palace komen via de marmeren brug.
Beylerbeyi
De voormalige residentie van de Turkse heersers ligt langs de kustlijn in de Aziatische kant van Istanbul. Het kleine maar weelderige paleis werd in 1864 gebouwd als zomervilla van de sultan. Het paleis is gemaakt van steen en wit marmer in de traditie van de Ottomaanse barok. In Beylerbeyi werd een terrasvormige tuin aangelegd en werd een tunnel gemaakt van het paleis naar het park. Nu is het paleis omgeven door een aangelegd park met betaalde entree.
Kyuchuksu
Het paleis is gelegen aan de Aziatische kust van de Bosporus in de pittoreske tussenrivieren van de rivieren Geku en Kucuksu. Het stenen paleis werd gebouwd in 1857 en verving de houten villa voor een korte zomervakantie voor de heerser met zijn gezin. Een klein gebouw met twee verdiepingen is vakkundig versierd met bas-reliëfs, stucwerk, nissen, kolommen in de geest van de Ottomaanse barok. De inrichting van de zalen werd toevertrouwd aan de meesters die betrokken waren bij het ontwerp van de Weense Opera.
Tekfour
Dit oude architecturale monument is een echo van het Byzantijnse verleden van Istanbul. Het paleis behoort tot de XII - XIV eeuwen van constructie. Het maakt deel uit van het Blachernae-paleiscomplex. Historici identificeren Tekfur met het paleis van Porphyrogenitus, verwijzend naar Byzantijnse bronnen. Het complex is bewaard gebleven in een staat van ruïnes, waarin elementen van het koninklijk paleis, monumentaal voor zijn tijd, worden geraden. Tekfur is de best bewaarde van alle andere paleizen in Istanbul uit die periode. Vanwege de groeiende toeristische belangstelling voor deze attractie, begon het complex geleidelijk te worden hersteld.
Ykhlamur
De naam van deze voormalige zomerresidentie vertaalt zich als "het paleis onder de lindebomen". Zelfs nu wordt het omringd door lindebossen. Twee gebouwen van zandsteen en marmer - de ceremoniële Merasim en de privé Mayet - werden voltooid in 1855. De gevels waren versierd met gedetailleerde barokke steengravures. Ondanks de status van het klooster van de sultan, waren de gebouwen klein. Nu is er een museum en een restaurant.
Ibrahim Pasha-paleis
Dit paleis onderscheidt zich van een aantal soortgelijke gebouwen uit de 16e eeuw. Het is gemaakt van steen, niet van hout, dat toen werd gebruikt voor woongebouwen. Het uiterlijk is vergelijkbaar met een verdedigingsstructuur met krachtige muren, verstoken van pretentieus decor. Het paleis kreeg zijn naam ter ere van de eminente eigenaar - de grootvizier van Pargala Ibrahim Pasha. Na zijn executie werd het paleis overgedragen aan staatseigendom. Van 1938 tot heden is het een museum voor Turkse islamitische kunst.
